Stany Zjednoczone w XX wieku stały się bardzo ważnym ośrodkiem muzycznym, teatralnym i filmowym. To ojczyzna musicali, jazzu i muzyki rozrywkowej. Jednym z najbardziej znaczących procederów w historii, który przyczynił się do powstania współczesnego świata teatru i muzyki z pewnością były minstrele. Co jednak mają one wspólnego z rasizmem?

 

Co to są minstrele?

Przedstawienia, zawierające elementy komiczne, taneczne oraz muzyczne, w których występowali biali aktorzy parodiujący Afroamerykanów nazywamy minstrelami. Była to pierwsza amerykańska forma teatralna, która wpłynęła na późniejszy kształt muzyki rozrywkowej, teatru oraz musicalu. Dzięki minstrelom narodził się i został spopularyzowany ragtime.

 

Widowiska minstrelowe miały silne konotacje rasistowskie. Bazowały na parodiowaniu ludności afroamerykańskiej i umacnianiu szkodliwych stereotypów. Te wpływy i umocnienie wizerunku osoby czarnoskórej są obecne w mass media i kulturze nawet do dzisiaj. Według historyka Dale’a Cockrella pomysł na takie przedstawienia narodził się wśród ubogiej białej klasy pracującej, która czuła się skrępowana społecznie, politycznie i finansowo przez warstwy od niej wyższe. Minstrele stały się sposobem na zaakcentowanie swojej przynależności do warstwy białej ludności poprzez rasizm.

 

 

Jak powstały minstrele?

Pierwsze przedstawienie typu minstrel odbyło się w 1830 roku w Nowym Jorku. Aktorami byli biali Amerykanie z twarzami pomalowanymi na czarno (najczęściej za pomocą spalonego korka), noszący  zniszczone ubrania charakterystyczne dla niewolników pracujących na plantacji. W 1830 roku Thomas Dartmouth Rice, zwany ojcem minstreli, stworzył pierwszego bohatera minstreli - Jima Crowa.

 

Jak wyglądały minstrele?

Minstrele najczęściej dzieliły się na dwie części. W pierwszej wszyscy ustawiali się w półokręgu. Prowadzący stał w środku. Od zewnątrz znajdował się Mr. Tambo (grający na tamburynie) i Mr. Bones (grający na klaskance). Prowadzący nie miał pomalowanej twarzy i był elegancko ubrany. Natomiast reszta aktorów nosiła frak i spodnie w paski. Na wejście śpiewano piosenkę, a później - po tym jak prowadzący wypowiedział komendę “Gentlemen, be seated” - nadchodził czas na serię żartów i parodii w formie scenek, ballad oraz piosenek, przedzielonych utworami instrumentalnymi granymi na banjo. 

W drugiej części aktorzy wykonywali własne prezentacje i przedstawienia. Towarzyszyły im tańce takie jak hoe-down lub walk-around. Czasami minstrele miały także trzecią część, którą mogła być burleska, farsa lub opera komiczna.

 

 

Minstrele a rasizm

Obecnie minstrele jednoznacznie są określane jako rasistowskie. Wynika to przede wszystkim z tego, w jaki sposób prezentowana była społeczność afroamerykańska w widowiskach. W minstrelach Afroamerykanów przedstawiano jako leniwych, skłonnych do kradzieży i tchórzostwa, przesądnych. Widowiska typu minstrel przyczyniły się do utrwalenia stereotypowego, szkodliwego wizerunku osoby czarnoskórej.

Do 1845 r. popularność przedstawień stopniowo wzrastała, jako nowa gałąź branży rozrywkowej. Powstawały nowe piosenki, kostiumy, makijaże, utrwalały się także szkodliwe, rasistowskie stereotypy.

Po wojnie secesyjnej część Afroamerykanów zaczęła brać udział w minstrelach. Dlaczego osoby czarnoskóre postanowiły grać w przedstawieniach ośmieszających Afroamerykanów? Przede wszystkim dostrzegli szansę na lepsze życie, większe zarobki oraz możliwość spełniania swoich pasji i otrzymania przygotowania do działań na scenie. Dzięki minstrelom osoby czarnoskóre zyskały możliwość np. pokazywania ważnych elementów swojej kultury i kształtującej się wtedy muzyki. Niestety kosztem było bezpośrednie przyczynianie się do utrwalania stereotypów pozostałych nacji Amerykanów.