Masz pytanie?
Jesteśmy do twojej dyspozycji

+48788947332

biuro@dogramofonu.pl

Winifred Atwell - królowa boogie-woogie i ragtime
Winifred Atwell - królowa boogie-woogie i ragtime

 

WINIFRED ATWELL (27.02.1914 – 28.02.1983)

 

Winifred Atwell była pochodzącą z Trynidadu i Tobago pianistką, która w latach 50-tych i 60-tych minionego wieku zdobyła uznanie jako jeden z najlepszych wykonawców gatunków boogie-woogie i ragtime. W Wielkiej Brytanii i Australii uważano ją za muzyka światowego formatu, a jej nagrania sprzedawały się w milionach egzemplarzy.

 

Trynidad i Tobago

Jako nastolatka występowała przed amerykańskimi żołnierzami w wojskowej bazie i w lokalnym klubie w miejscowości Piarco. Z jej ówczesnymi występami związana jest bardzo interesująca historia. Podczas jednego z nich żołnierze powątpiewali czy Atwell będzie w stanie zagrać coś w stylu boogie-woogie, bardzo popularnym w Stanach Zjednoczonych. Pianistka, wróciwszy do klubu po pewnym czasie, zagrała skomponowany przez siebie utwór „Piarco boogie”, który w późniejszym czasie nazwany został „Five finger boogie”.

 

Nauka w Londynie

Na początku lat 40-tych Atwell opuściła Trynidad i udała się do Stanów Zjednoczonych, by pobierać lekcje gry na fortepianie od Aleksandra Borovsky’ego, wybitnego pianisty pochodzenia rosyjskiego. W 1946 roku wyjechała do Londynu i ukończyła tam naukę na Royal Academy of Music, stając się pierwszą kobietą-pianistką, która otrzymała najwyższe wyróżnienie. Podczas kształcenia grywała w wielu londyńskich klubach, co dawało jej środki na utrzymanie. Występując w Casino Theatre, została zauważona przez Bernarda Belfonta, który zaproponował jej kontrakt z Decca Records. Jednym z jej pierwszych utworów, który stał się niezwykle popularnym w początku lat 50-tych był „Black nad white rag”, puszczany wielokrotnie w rozgłośniach radiowych.

 

 

[product search="atwell" slider="true"]

Muzyczna sława i występy przed królową

W listopadzie 1952 roku w Wielkiej Brytanii utworzono listę popularnych przebojów, a Atwell z kompozycją „Brittania rag” została pierwszym czarnoskórym artystą, którego utwór znalazł się w pierwszej dziesiątce zestawienia. W kolejnych latach nagrywała utwory, które w krótkim czasie stały się hitami, m.in. „Coronation Rag” skomponowany na cześć koronacji królowej Elżbiety II. W tym czasie zaczęła również nagrywać składanki muzyczne, z których pierwsza nosiła nazwę „Let’s have a party”. Połowa lat 50-tych oznaczała szczyt jej kariery w Wielkiej Brytanii. Wystąpiła wtedy na corocznej gali z udziałem członków rodziny królewskiej – Royal Variety Show, jak również na prywatnym przyjęciu królowej. W 1956 roku odwiedziła Australię, gdzie została przyjęta jak międzynarodowa muzyczna sława.

 

Życie w Australii

W połowie piątej dekady XX wieku burzliwie wkroczył do muzycznego świata rock & roll. W związku z tym rola Atwell na rynku muzycznym w Europie zaczęła stopniowo maleć. W 1962 roku wyruszyła w brytyjską trasę – „The Winifred Atwell show”. W latach 70-tych przeniosła się na stałe do Sydney, jako że w Australii ciągle uznawana była za fortepianową indywidualność.   

 

Winifred Atwell podczas występów używała dwóch fortepianów. Najpierw grała utwory klasyczne na fortepianie, a następnie utwory w konwencji ragtime na pianinie, zakupionym w sklepie ze starociami za 50 szylingów i określanym przez artystkę jako „my other piano”. Występowała także publicznie przeciwko rasizmowi oraz w obronie Aborygenów i ich warunków do życia. Wspierała potrzebujące dzieci i sieroty. Wielokrotnie dawała koncerty dla Moby Dick Surfer’s Club przy Whale Beach, do którego sama należała. W 1980 roku doznała udaru mózgu. Trzy lata później spłonął jej dom w Narabeen, a Atwell zmarła niedługo później na atak serca.

 

 

                                                                                                                                                         

 

 

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl